Βαγγέλης Μαζαράκης: Γιορτάζοντας την 25η Μαρτίου στο Αργοστόλι το 1846

 mazarak

•  Tweet
•  Share

de Facto

24/03/2023 | 12:00

Η 25η Μαρτίου,  είχε οριστεί ως ημέρα έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης κατά του Τουρκικού ζυγού, από τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρο Υψηλάντη «ως ευαγγελιζομένη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους»[1]

Η ημερομηνία αυτή θεωρήθηκε ως σημείο αναφοράς από τις πρώτες ήδη ημέρες της Επανάστασης, και μάλιστα ως έναρξη ειδικής χρονολόγησης, ακόμα και σε περιοχές που είχαν επαναστατήσει νωρίτερα. Τουλάχιστον από το 1823 εθεωρείτο στην Πελοπόννησο ως ημέρα έναρξης της επανάστασης.[2]

Ο εορτασμός «εἰς τὸ διηνεκὲς» της Επανάστασης την 25η Μαρτίου καθιερώθηκε το 1838 με το Βασιλικό Διάταγμα 980 / 15(27)-3-1838 της Κυβέρνησης Όθωνος και συγκεκριμένα του Γεώργιου Γλαράκη, γραμματέα της Επικρατείας (υπουργού) επί των Εκκλησιαστικών, Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και Εσωτερικών.

Ο πρώτος εορτασμός στην Αθήνα όπου συμμετείχαν ο Βασιλιάς Όθων και η Βασίλισσα Αμαλία, πολιτικές και στρατιωτικές αρχές και πλήθος λαού, έγινε στον Ναό της Αγίας Ειρήνης.[3]

Με την ευκαιρία της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου ας ρίξουμε μια ματιά πίσω στα χρόνια της Αγγλοκρατίας στην Επτάνησο για να δούμε οι συμπατριώτες μας Κεφαλλήνες   με ποιο τρόπο τιμούσαν την γιορτή της Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Η εορτή γιορταζόταν στο Αργοστόλι με μνημόσυνο για τους πεσόντες και δοξολογία για την απελευθέρωση του Ελληνικού κράτους στο Μητροπολιτικό ναό του Σωτήρος από το Ελληνικό Προξενείο, χωρίς επισημότητα, παρ ότι οι Κεφαλλήνες ήταν ενθουσιώδεις και είχαν υψηλό εθνικό φρόνημα. Στην ανάπτυξη  και την πρόοδο του «Εθνικού φρονήματος» συνετέλεσαν αποφασιστικά οι διορισμοί των Ελλήνων προξένων στο νησί μας.

Από  της συστάσεως του ελεύθερου Ελληνικού κράτους έως και του έτους 1839 και τις αρχές του 1840 το Ελληνικό προξενείο κατείχε «’Αγγλος τις τυχοδιώκτης, πρίν μεν σταφιδέμπορος, μετά δε ταύτα μέγας και πολύς  Rankin ονόματι»[4]

Tον διαδέχθηκε ο  Ι. Χουρμουζιάδης ένας   κατηφής και σκαιού μάλλον χαρακτήρα τύπος  ο οποίος όμως σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής γνώριζε πολύ καλά την δουλειά του. Ο Χουρμουσιάδης  έμεινε  στο νησί από το 1840 μέχρι το 1849. Με το που ανάλαβε το Προξενείο της Ελλάδος προσπάθησε να λαμπρύνει την Εθνική γιορτή μας με κάθε τρόπο και όπως μπορούσε. Την παραμονή της εορτής προσκαλούσε με επίσημες προσκλήσεις τους προξένους και υποπρόξενους των άλλων εθνών που βρίσκονταν στο νησί μας για α παραβρεθούν στο επίσημο δείπνο που παρέθετε στο Προξενείο αποβραδίς και  στην επίσημη δοξολογία που θα γινόταν στον Μητροπολιτικό Ναό του Σωτήρος την επομένη. Στην δοξολογία καλούσε και τυχόν ευρισκομένους στο νησί μας Έλληνες αξιωματικούς, απομάχους .επιτίμους κλπ για να λαμπρύνει περισσότερο την τελετή. Ο Σ. Μαλάκης στο έργο του αναφέρει ότι τέτοιος «ετύγχανε είς και μόνος ο αυτοκαλούμενος κόμης Γεώργιος Μεταξάς Αγγελάτος ή υιός του Μουλατιέρη.Ο τυχοδιώκτης ούτος χωρίς ποτέ να οσφρανθή κάν την πυρίτιδα της Ελληνικής Επαναστάσεως εχειροτονήθη ταγματάρχης του πεζικού του Ελληνικού Στρατού χάριν της αγγλίδος συζύγου του τυγχανούσης συγγενούς του εν Ναυπλίω άγγλου πρέσβεως επί Καποδιστρίου το 1830. Ο τυχοδιώκτης ούτος επρωτόπόμπευε φέρων το παράσημον και την στρατιωτικήν του ταγματάρχου  του ελληνικού στρατού στολήν εις τας εθνικάς τελετάς του Ευαγγελισμού ως εκ του ποιού του»[5]

Το 1846 είναι η πρώτη φορά που γιορτάσθηκε η επέτειος με την συμμετοχή της Νεολαίας και του λαού της Κεφαλονιάς. Πλήν του προξένου ο οποίος πάντοτε προσπαθούσε να λαμπρύνει με κάθε τρόπο την εορτή, η Νεολαία του Αργοστολίου αυτό το έτος  κυρίως ,στον τόπο που μαζευόταν δηλαδή στο ευρισκόμενο απέναντι από την Λατινική Εκκλησία του Αγίου Νικολάου αναγνωστήριο «ο ΚΟΡΑΉΣ» , στην τρίτη οροφή της οικίας Βασιλείου Πινιατώρου στην οδό Κράνης (σημερινό Λιθόστρωτο),αποφάσισε να λαβει ενεργό μέρος. Έτσι κρέμασε στο μπαλκόνι του αναγνωστηρίου της  την  Ελληνική Εθνική σημαία χωρίς να δώσει καμιά σημασία ούτε να φοβηθεί τους Άγγλους οι οποίοι σύχναζαν στην αριστοκρατική λέσχη «ΚΥΝΕΙΟΝ Ο ΚΕΦΑΛΟΣ» στην οποίαν σύχναζαν και οι αξιωματικοί της Αγγλικής Φρουράς. Η λέσχη αυτή  βρισκόταν στον δεύτερο όροφο του ίδιου κτηρίου κάτω ακριβώς από το αναγνωστήριο. Κρέμασαν λοιπόν την Ελληνική σημαία και με δάφνες και μυρσίνες στόλισαν  όλη την πρόσοψη του κτηρίου στις πόρτες και τα παράθυρα από το έδαφος μέχρι την στέγη του κτηρίου ενώ στο αέτωμα της στέγης τέθηκε επιγραφή «ΖΉΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ- ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΘΝΟΣ» Στα παράθυρα του κτηρίου και στους τοίχους κρεμάστηκαν εικόνες των ηρώων του Αγώνα. Ακόμη και τον επίχρυσο πολυέλαιο που βρισκόταν στο κέντρο της αίθουσας διακόσμησαν εορταστικά αφού σε αυτόν  τοποθέτησαν κεριά με τα εθνικά χρώματα. Την πρωτοφανή για τα χρονικά προετοιμασία της Νεολαίας της Κεφαλονιάς εν όψει της εθνικής επετείου ζήλεψαν και οι αριστοκράτες της αποκάτω λέσχης που και εκείνοι με την σειρά τους όχι μόνο δεν αντέδρασαν αρνητικά αλλά τοποθέτησαν κεριά αναμμένα στα παράθυρα της δικής τους λέσχη συμβάλλοντας στην εορταστική ατμόσφαιρα. Κι αφού έγιναν όλα αυτά τα μέλη της λέσχης συνεδρίασαν και  ομόφωνα αποφάσισαν να συνοδεύουν την ημέρα  του Ευαγγελισμού τον πρόξενο της Ελλάδος  στην Εκκλησία για την δοξολογία. Του επέδωσαν μάλιστα γραπτώς την απόφαση αυτή η οποία έγραφε τα εξής.

«Εν Αργοστολίω τη 23 Μαρτίου 1846

Τω κυρίω Ι.Χουρμουσιάδη

Προξένω της Ελευθερωμένης Ελλάδος.

Ενταύθα,

Κατόπιν αποφάσεως του εν Αργοστολίω αναγνωστηρίου « Ο Κοραής», η Διευθυνσις αυτού προθυμοποιείται να ανακοινώσει Υμίν τα εξής. Η ολομέλεια του αναγνωστηρίου « Ο ΚΟΡΑΉΣ» αναγνωρίζουσα και συνάμα εκτιμώσα τους από πολλών  ήδη ετών ατρύτους κόπους και προσπαθείας Σας προς την όσον ένεστι λαμπροτέραν επιτέλεσιν της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου, και συμμεριζομένη εκθύμως τον ύψιστον ιερόν σκοπόν της επι το λαμπρότερον επιτελέσεως της Πανελληνίου εθνικής εορτής όπως αναζωογονή αύτη, εξαιγείρη και υποκκαίει το έμφυτον εθνικόν πνευμα και φρόνημα των μεγαθύμων Κεφαλλήνων, παρακαλεί Υμάς,Κύριε Πρόξενε ,ίνα ευαρεστούμενος αποδεχθήτε και την συμμετοχήν της ολομέλείας του αναγνωστηρίου «Ο Κοραής» όπως από του ημετέρου προξενείου συνοδευση Υμάς εις τον ναόν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος προς έτι λαμπροτέραν από κοινού επιτέλεσιν της εορτής και την εις Προξενείον επάνοδόν σας.

Δεχθείτε κτλ»

Το έγγραφον υπέγραφε η τριμελής Διευθυνσις του Αναγνωστηρίου.[6]

Ο Πρόξενος δέχθηκε με χαρά το αίτημα των νέων της πόλεως και όρισε ως χρόνο αναχώρησης από το Προξενείο την 9ην π.μ της 25ης . Την καθορισμένη ώρα όλοι με τον «Έλληνα Πρόξενο εν στολή» ξεκίνησαν ακολουθούντος όπως διασώζει ο Μαλάκης πλήθους λαού δαφνηφορούντος.

Εις την είσοδο του Ναού το ιερατείο ανέμενε την άφιξη της συνοδείας εις την είσοδο . Προΐστατο ο ιερομόναχος Χριστόδουλος Βάλσαμος ή Μποζώ μαζί με τους   συλλειτουργήσαντες  προηγουμένως ιερείς κρατών το Ευαγγέλιο το οποίον πρότεινε προς προσκύνηση στον Πρόξενο  και χαιρετίζοντας τους αφιχθέντες με τις φράσεις «Ως εύ παρέστητε κύριε Πρόξενε μετά της συνοδείας Σας».

Ακολούθησε η δοξολογία και το μνημόσυνο των υπέρ πίστεως ηρωικώς πεσόντων που τελείωσε μέσα σε φρενιτιώδεις ζητωκραυγές υπέρ του Ελληνικού έθνους. Οι ζητωκραυγές συνεχίσθηκαν μέχρι την επιστροφή του Προξένου εις την οικίαν του και σε όλην την διαδρομή. Ετσι ο Πρόξενος αναγκάσθηκε να εξέλθει στο μπαλκόνι του προξενείου και να ευχαριστήσει το πλήθος ζητώντας να τηρηθεί τάξις και ησυχία «αίτινες θα ώσιν η κορωνίς, η δόξα, και το μεγαλείον της εορτής»

Κατόπιν τα μέλη του αναγνωστηρίου παρεκάθησαν εις δείπνον που παρετέθη προς τιμήν των μελών και παρά την βροχή μέχρι αργά το βράδυ χωρίς να συμβεί το οτιδήποτε θα έκανε την Αγγλική φρουρά να λάβη μέτρα για την τάξη. Αυτή είναι η πρώτη επέτειος που γιορτάσθηκε στο νησί μας με την ενεργό συμμετοχή της νεολαίας. Φαίνεται ότι υπήρξε τέτοιος ενθουσιασμός που κανένας δεν μπήκε στον πειρασμό να δημιουργήσει επεισόδιο ώστε να προκληθούν οι Αγγλοι να παρέμβουν. Σε άλλο σημείωμα μου θα αναφερθώ στους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου   επομένων ετών

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΛΟΓΟΣ

[1] Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, έκδοση 1888, τομ. Α’, σελ23

[2] Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τ. 12, σελ. 157,

[3] Κουλούρη, Χριστίνα . «Γιορτάζοντας το έθνος: εθνικές επέτειοι στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα». 2012  Αθήνα: Ασίνη. σελίδες 199

[4] Σπυρίδων Μαλάκης. Απομνημονεύματα επι της συγχρόνου ιστορίας. ΣΕΛ 182. 1895 ΑΘΗΝΑΙ

[5] Ο.π σελ184

[6] Σπυρίδων Μαλάκης. Απομνημονεύματα επι της συγχρόνου ιστορίας. ΣΕΛ 184. 1895 ΑΘΗΝΑΙifamil

Μαζαράκης για τον άτυχο Βαγγέλη από τα Ραζάτα: “Δεν σου άξιζε αυτό το τέλος”!

Δεν σου άξιζε αυτό το τέλος.

Η οικογένειά σου οι συμπαίκτες σου στον Κεφαλληνιακό ,οι φίλοι σου και οι γνωστοί, σου είπαμε το μεσημέρι το στερνό και επώδυνο αντίο Αναπαύσου στην αγκαλιά του Θεού. Εκείνος μπορεί ότι δεν μπορέσαμε εμείς οι άνθρωποι.

Για μας θα είσαι πάντα ζωντανός πάντα μαζί μας πάντα γελαστός και θα γεμίζεις τα μάτια μας δάκρυα και το μυαλό μας προσευχές Πέταξες ξαφνικά μακριά αλλά θα μείνεις για πάντα μαζί μας.

Βαγγέλης Μαζαράκης: Η δίωξη μου είχε πολιτική σκοπιμότητα

Συέντευξη στον Cosmos965

Ο τέως αντιπρόεδρος της ΕΠΟ Βαγγέλης Μαζαράκης, φιλοξενήθηκε στο στούντιο του Cosmos 96,5 και έδωσε μια εκ βαθέων συνέντευξη, αναφερόμενος σε ποδοσφαιρικά, προσωπικά και τα διοικητικά της ΕΠΟ.

Ο κος Μαζαρακής ξεκίνησε την κουβέντα με ένα πολύ σοβαρό θέμα στην Κεφαλονιά που κυρίως επηρεάζει την φοιτητική κοινότητα, που είναι το πρόβλημα στέγασης. Μίλησε για την «ανύπαρκτη» φοιτητική εστία, η οποία θα έπρεπε να υπάρχει καθώς υπάρχουν χώροι. Το οικοτροφείο της Λάσσης είναι μια λύση, καθώς από πολύ παλιά φιλοξενούσε μαθητές από απομακρυσμένες περιοχές και όχι μόνο, και όπως επισήμανε ο κος Μαζαράκης: «Σε λίγο καιρό θα ψάχνουμε κονδύλια να το γκρεμίσουμε». Έθιξε και το θέμα της σίτισης, ένα εξίσου σοβαρό θέμα, όπου ο προμηθευτής δεν θέλει να αφήσει νηστικούς τους φοιτητές αλλά δεν πληρώνεται από το ίδρυμα.

Στην προσωπική του ιστορία αναφέρθηκε εκτενώς δηλώνοντας πως: «Η δίωξή μου είχε πολιτική σκοπιμότητα. Δεν είμαι απλώς αθώος, δεν είχα καμία σχέση με το σκάνδαλο της κάρτας υγείας, αφού το σκάνδαλο αφορά μια περίοδο, οπού εγώ δεν ήμουν στην ΕΠΟ». Η φράση πάντως που επανέλαβε πολλές φορές είναι η εξής: «Είμαι εδώ». Βεβαίως, δεν θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστο ούτε το γήπεδο της Ερύσσου το οποίο δεν έχει αδειοδοτηθεί  αλλά και το γήπεδο του Αργοστολίου του οποίου τα εγκαίνια θα γίνουν προεκλογικά, κάτι που ο κος Μαζαράκης είχε προβλέψει από την στιγμή που είχε ξεκινήσει η επισκευή του. Πηγή: www.inkefalonia.gr

https://soundcloud.com/user-46829938/27-3-2019a-1

Πάτρα: Τελευταίο αντίο στη δασκάλα Ελένη Μαζαράκη

Στις 4 σήμερα το απόγευμα από τον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Βραχνεΐκων τελείται η κηδεία της 58χρονης δασκάλας Ελένης Μαζαράκη,η οποία έφυγε χθες από τη ζωή και ενώ νοσηλευόταν στο Αττικόν. Πρόσφατα είχε υποβληθεί σε επέμβαση καρδιάς.

Η Ελένη Μαζαράκη ήταν διευθύντρια στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Αχαΐας και ήταν παντρεμένη με τον εκπαιδευτικό Δημήτρη Κίτσο

Ήταν αδελφή του Προέδρου της ΝΟΔΕ Αχαΐας της ΝΔ Ανδρέα Μαζαράκη.

'Ηταν η δεύτερη απώλεια μέσα σε λίγες ώρες για την εκπαιδευτική κοινότητα καθώς έφυγε από τη ζωή και κηδεύτηκε σήμερα ο δάσκαλος του 55ου Δημοτικού Σχολείου Πάτρας, Γιάννης Κοντός. Η κηδεία του έγινε στις 11 από τον ΙΝ Παγαγίας Αλεξιωτίσσης.

Συλλυπητήρια για την απώλεια της αδερφής του κ. Μαζαράκη από τον ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας

Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας για την πρόωρη απώλεια της αδερφής του κ. Μαζαράκη, Πρόεδρου της ΝΟΔΕ Αχαΐας, κυρίας Ελένη Μαζαράκη Δ/ντριας στο 3ο Δημοτικό σχολείο Κάτω Αχαΐας.

Tο μήνυμα του Ανδρέα Μαζαράκη στο Facebook:

"Είναι κάποια στιγμή που νοιώθεις σαν,

να σου ξεριζώνουν την καρδιά,

να φεύγει η γη κάτω απ' τα πόδια σου,

να στροβιλίζεσαι ασταμάτητα στο κενό.

Κι ακόμα χειρότερα..."

Πάτρα: Το τελευταίο αντίο στην Ιωάννα Μαζαράκη

28 Οκτωβρίου 2014  

Σε κλίμα συγκίνησης κηδεύθηκε χθες, από τον Ιερό Ναό Αγίου Μηνά Β’ Δημοτικού Κοιμητηρίου Λεύκας, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου, η δασκάλα Ιωάννα Μαζαράκη, αδελφή του γιατρού και πρώην πρόεδρου της ΝΟΔΕ Αχαϊας Ανδρέα Μαζαράκη.

Γαλουχημένη πνευματικά, στην νεότητά της  κοντά στον αοίδιμο π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, τελείωσε τις σπουδές της στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πατρών και εν συνεχείᾳ στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παρέμεινε η αφοσιωμένη δασκάλα της αγάπης στο Σχολείο παιδιών με προβλήματα ακοής. Τα αγάπησε με όλη της την καρδιά και στην κυριολεξία τα μεγάλωσε σαν δικά της παιδιά.

Δεν απέκτησε δική της  οικογένεια, γιατί οικογένειά της ήταν οι συνάνθρωποί της οι οποίοι περίμεναν την αγάπη της και την προσφορά της.

Συγκινητική ήταν η συμπαράστασή της σε ανθρώπους πού είχαν ανάγκη από ανθρώπινη ζεστασιά και παρουσία στου πόνου το κρεβάτι.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών αναφέρθηκε με συγκινητικά λόγια στην προσωπικότητα της μεταστάσης και ετόνισε ότι ήταν πρότυπο ευσεβείας, φιλοθεΐας, φιλαγιότητος και φιλανθρωπίας.

Συγκινητική ήταν και ἡ σύντομη αναφορά στο πρόσωπο της μακαριστής Ιωάννας, από τον εκπρόσωπο των παιδιών με προβλήματα ακοής, που την είχαν δασκάλα. Με  τον χαρακτηριστικό νοηματικό τρόπο ο ομιλητής με δάκρυα στα μάτια είπε:

«Αυτή μας έμαθε γράμματα, αυτή μας αγάπησε, αυτή μας μεγάλωσε, αυτή μας έκανε σωστούς ανθρώπους. Τώρα μας λείπει. Την ευχαριστούμε και την ευγνωμονούμε για ό,τι μας προσέφερε…»

ΧΡΥΣΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ (LIBRO D'ORO)

ΧΡΥΣΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

(LIBRO D'ORO)

THE GOLDEN BOOK OF CEPHALONIA

Η κληρονομική αριστοκρατία της Κεφαλονιάς επί Βενετοκρατίας
Ονόματα των Οικογενειών μέλη των οποίων μετείχαν στο Συμβούλιο της Κοινότητας της Κεφαλονιάς

Hereditary aristocracy of Cephalonia during the Venetian Rule
Names of the Families whose members participated in the Council of the Community of Cephalonia

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:
"Ιστορία και Γενεαλογία του Οίκου Καγγελάρη της Κεφαλονιάς (16ος-20ός Αιώνες)" 

Extract from P.D.Cangelaris book (in Greek language):
"History and Genealogy of the Cangelari Family of Cephalonia (16th-20th Centuries)"

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 103

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 104

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 105

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 106

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 107

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 108

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 109

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 122

Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Δ.Καγκελάρη:  Σελίδα 123

Οι αρχοντικές οικογένειες της Κεφαλονιάς το 1799

ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΗΣΑΝ 219 ΑΡΧΟΝΤΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

ΤΟ ΛΙΜΠΡΟ ΝΤ` ΟΡΟ ΤΟΥ 1799

Έναν σημαντικό κώδικα ανέσυρε πριν από μερικά χρόνια από το Ιστορικό Αρχείο της Κέρκυρας η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Κατερίνα Ζαρίδη, τον κώδικα με το αρχοντολόι της Κεφαλλονιάς του έτους 1799, τη λεγόμενη Χρυσή Βίβλο ή στα Ιταλικά Λίμπρο ντ` Όρο (Libro d` Oro). Τον μελέτησε και τον εξέδωσε σε βιβλίο με τίτλο ΤΟ ″LIBRO D` ORO″ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1799. Πρόκειται για μια σημαντική μελέτη. Η έκδοση είναι της ΕΚΙΕ - Εταιρείας Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών -Αργοστόλι 2006. (1)

Αυτόν τον κώδικα τον είχε συντάξει το 1799 ο κεφαλλονίτης ιστορικός Ιωάννης Κωστής Λοβέρδος (1767-1842) κατ` εντολήν του Ρώσου Ναυάρχου Ουσακώφ, προς αποκατάσταση της Χρυσής Βίβλου που είχαν κάψει υπό τις επευφημίες του λαού το 1797 οι δημοκρατικοί Γάλλοι του Μεγάλου Ναπολέοντα, εκδιώξαντες τους Βενετούς από την Κεφαλλονιά και από τα άλλα Επτάνησα. Αλλά σύντομα οι δημοκρατικοί Γάλλοι εκδιώχτηκαν κι αυτοί από τα Επτάνησα, σημαντική μερίδα του επτανησιακού λαού μετεστράφη εναντίον τους λόγω βαριάς φορολογίας και λόγω της προπαγάνδας από τους ντόπιους άρχοντες, την Εκκλησία και τους Ρώσους. Έτσι τα Επτάνησα περιήλθαν στην εποπτεία των Ρώσων και Τούρκων το 1799, το 1800 και για μια επταετία λειτούργησε το πρώτο νεοελληνικό κράτος των Ιονίων Νήσων,  έστω και ημιαυτόνομο, στη συνέχεια οι Γάλλοι ανακατέλαβαν τα Επτάνησα για λίγο και με την πτώση του Μεγάλου Ναπολέοντα τα κατέλαβαν οι Άγγλοι για μισό αιώνα περίπου, έως το 1864 οπότε επετεύχθη η πολυπόθητη Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα.

Ο κώδικας με το Λίμπρο ντ` Όρο του 1799 περιλαμβάνει 219 οικογένειες, τον αριθμό ατόμων κάθε οικογένειας καθώς και τους τόπους κατοικίας.

Στην περιοχή Ομαλών Κεφαλληνίας κατοικούσαν δύο καταγεγραμμένες στη Χρυσή Βίβλο του έτους 1799 οικογένειες, ως εξής:

- Φράγκος, στα Φραγκάτα, με 109 άτομα. Αυτό το πολυπληθές σόι Φράγκος στα Φραγκάτα φαίνεται ότι κατά ένα μέρος του άλλαξε επώνυμο και επονομάστηκε Γαρμπής. Με το επώνυμο Φράγκος δεν υπάρχουν κάτοικοι στα Φραγκάτα ή στα άλλα χωριά της περιοχής Ομαλών. Αλλά και σε όλη την Κεφαλλονιά, από όσο γνωρίζουμε, δεν υπάρχει αυτό το επώνυμο σήμερα. (2)

- Βάλσαμος, στα Μαλά, με 25 άτομα. (3) Σήμερα με το επώνυμο Βάλσαμος δεν υπάρχουν κάτοικοι στα χωριά της περιοχής Ομαλών, υπάρχουν όμως στις περιοχές Ληξουριού και Σάμης.

219 ΑΡΧΟΝΤΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

Όλες οι 219 αρχοντικές οικογένειες της Κεφαλλονιάς, οι εγγεγραμμένες στη Χρυσή Βίβλο (Λίμπρο ντ` Όρο) του έτους 1799, είναι κατ` αλφαβητική σειρά επωνύμου οι παρακάτω. Σε παρένθεση δίνουμε και την ιταλική γραφή για 38 από αυτά τα επώνυμα, τα οποία 38 δεν γνωρίζουμε να είναι γνωστά σήμερα.

Αβράμη, Αλευρά, Αλιπράντη, Αμπάτη, Αμπατιέλου, Αναλυτή, Αναστασόπουλου, Άννινου, Αντριόπουλου, Αντρονά (Androna), Αντύπα, Αραβαντινού, Αρδαβάνη, Αρσένη, Αρφάνου (Arfano), Ασσάνη, Ατσάρου, Αυγερινού.

Βαλιέρη (Valier), Βαλλιάνου, Βαλσαμάκη, Βάλσαμου, Βανδώρου, Βέγια, Βεργωτή, Βινιέρη, Βλάχου, Βολτέρα, Βοτροντού (Votrondo), Βουτσινά, Βρυώνη, Βυζάντη (Visandi), Βώρου.

Γαλάτη, Γενατά, Γερακάρη, Γιανουλάτου, Γκεντιλίνη, Γκρίλλη, Γριπιώτη (Gripioti).

Δαβενέτσια (Davenezia), Δακόρου (Dacoron), Δαλονά (Dalona), Δαμωδού, Δελλαδέτσιμα, Δελλαπόρτα, Δεόρτζη (Deorzi), Δεστούνη, Δεσύλλα, Δεφαράνα, Διακρούση, Διβάρη, Διγαλέτου, Δημησιάνου (Dimissiano), Δόριζα, Δρακονταειδή, Δρόσου.

Ζαπάντη, Ζησιμάτου, Ζουλάτη (Zulati).

Ιγγλέσση.

Καββαδία, Καγκάδη, Καγκελάρη, Κακουράτου, Καλαβρία, Καλαναρχόπουλου, Καλλέργη, Καλλιγά, Καλού, Καμπίτση, Καραντινού, Καρδάτση (Cardacchi),  Καρούσου, Καρύδη, Κατάνη, Κατεβάτη, Κατσαΐτη, Κατωίτη, Κεφαλά, Κλαδά, Κλωνή, Κοκκινάτου, Κοκκίνη, Κόκκινου, Κοκόλη, Κολοκυθά, Κολώνια, Κόμη, Κομιτόπουλου, Κομποθέκρα, Κοντομίχαλου, Κορέση, Κορνέλλου, Κουβαλέα (Cuvalea), Κουλουμπή, Κουντούρη, Κούπα, Κουρκουμέλη, Κουρτσούλα (Curzula), Κουτουφά, Κρασσά.

Λαμπίρη, Λαμπίρη-Νερατζίνη, Λάσκαρη, Λευκόκοιλου, Λιβαδά, Λιβαθινόπουλου, Λοβέρδου, Λούζη, Λουκάτου, Λουκίσσα, Λυκιαρδόπουλου, Λυκούδη.

Μαγουλά, Μαζαράκη, Μαλάκη, Μαλκέζη (Malchiesi), Μάνεση, Μαντζαβίνου, Μάντουκα, Μαρκέτου, Μαρκόπουλου, Ματαράγκα, Μαυρόγιαννη, Μαυροειδή, Μαυρομάτη, Μεγαδούκα, Μελισσινού, Μενάγια, Μεταξά, Μηλιαρέση, Μηνιάτη, Μινγκάρδου (Mingardo), Μινέτου (Minoto), Μιχαλίτση, Μιχαλιτσιάνου, Μομφεράτου, Μονόπολη, Μοντεσάντου, Μοσχόπουλου, Μουσούγλη (Moussugli), Μουσούρη, Μπαρμπάτη, Μπαρντέζε (Bardese), Μπεκατώρου, Μπερέττα (Beretta), Μυλωνά.

Ξενόπουλου.

Παγκάλη (Pangali), Παλατσιώλη (Palazuol), Παλημέρη, Πανά, Παπαγιωργόπουλου, Παρτίδου (Partido), Πεντόγαλου, Περδίκη, Περιστιάνου (Peristiano), Περλίγκη (Perlingin), Πετεινάτου, Πετρίτση, Πεφάνη, Πήλικα, Πινιατώρου, Πλέσσα, Πολυκαλά, Ποταμιάνου, Πούλου, Πρίφτη, Πυλαρινού.

Ραζή, Ραυτόπουλου, Ρενέση, Ροσόλυμου, Ρουσέλου (Russelo), Ρουχωτά, Ρωμανού.

Σάρλου, Σβορώνου, Σδριν, Σελιανίτη (Seglianiti), Σέρβου, Σερδίν (Serdin), Σιρόπουλου (Siropulo), Σκαλτσούνη (Scalzugni), Σκαρλάτου, Σκιαδά, Σκλάβου, Σκλίτση (Sclizi), Σκουλογένη (Sculogeni), Σκούταρη (Scutari), Σολωμού, Σπινέλη, Στελιάτου, Συνοδινού, Σφαέλου.

Τραυλού, Τρέκα (Trecca), Τρωιάνου, Τσαγκαρόλη (Zancarol), Τσίκλη, Τσιμάρα, Τσιτσέλη, Τσιτσιλιάνου (Cicilian), Τυπάλδου.

Φραγκισκάτου, Φραγκόπουλου, Φράγκου (Franco), Φραντζή, Φωκά, Φωσκάρδη (Foscardi).

Χαλικιόπουλου, Χαλκωματά, Χαρμπούρη, Χέλμη, Χοϊδά, Χρυσοβέργη, Χωραφά.

Από αυτές τις 219 οικογένειες οι πιο πολλές κατοικούσαν σε περισσότερα από ένα μέρη και μόνο 33 κατοικούσαν σε ένα μονάχα μέρος, όπως το σόϊ Φράγκος που κατοικούσε στο χωριό Φραγκάτα της περιοχής Ομαλών Κεφαλλονιάς.

Η ομιλία του ΜΑΖΑΡΑΚΗ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ στην γενική συνέλευση του Συλλόγου Δρομέων Κεφαλονιάς την 23/01/2016 .

Κυρίες και κύριοι
Καταρχάς θα ήθελα να ευχηθώ σε όλου σας υγεία για να μπορείτε να έχετε όλα τα υπόλοιπα .
Ενάμιση χρόνος πέρασε από τις προηγούμενες εκλογές και ήσαστε εδώ για να  αποφασίσετε αν θα υπάρχει σωματείο , τους ανθρώπους και τον τρόπο που θέλετε εσείς να χειρίζονται τα θέματα και να αποφασίζουν.
Μέσα σε αυτό το διάστημα καταφέραμε να εδραιωθούμε σαν σωματείο , να έρθουμε σε επαφή με ομοσπονδίες και φορείς , να διοργανώσουμε επιτυχημένους αγώνες .
Ο σύλλογος μας είχε την πρωτοβουλία για να έχουμε για πρώτη φορά στην Κεφαλονιά επίσημα μετρημένη διαδρομή αγώνα. Κάναμε αυτόνομα , χωρίς χρηματοδότηση από την περιφέρεια αγώνες , ενεργοποιώντας την ιδιωτική  πρωτοβουλία και χρηματοδότηση, διαφημίζοντας παράλληλα και προβάλλοντας το νησί μας ακόμα και πέρα από την Ελλάδα.

Κρατήσαμε μακριά προπονητές που με περιτύλιγμα το Σύλλογό μας σκέφτηκαν μόνο το δικό τους συμφέρον . Και σήμερα για πρώτη φορά ο πρώτος αγώνας στην Κεφαλονιά για το νέο έτος είχε φιλανθρωπικό χαρακτήρα , εγκαινιάζοντας έτσι και  φιλανθρωπικούς αγώνες.
Για να υπάρχει ένα σωματείο θα πρέπει να υπάρχουν αρχικά οι τύποι και τα χαρτιά , θα πρέπει να υφίσταται , να υπάρχει να αναγνωρίζεται από ομοσπονδίες , φορείς , από το κράτος.
Χωρίς αυτά είναι τίποτα.
Πρέπει να οραματιζόμαστε ένα σωματείο ισχυρό , που θα ξεπερνά τα όρια του νησιού μας. Ένα σωματείο ισχυρό , δυνατό , εμπνευσμένο και αντάξιο της αντοχής που απορρέει από τα ψυχικά αποθέματα των αθλητών του. Αυτόνομο , ανεξάρτητο που να στηρίζεται στα δικά του πόδια , θα συνεργάζεται με άλλα σωματεία και φορείς , αλλά δεν θα είναι ουρά και παράρτημα κανενός.
Πρέπει να  έχουμε φιλοδοξίες και μεγάλες. Φιλοδοξίες έχετε και όλοι εσείς οι αθλητές , να ξεπεράσετε τις  αντοχές σας και το χρόνο. Να ξεπεράσετε τον εαυτό σας , να κάνετε το ατομικό σας ρεκόρ.
Με όλη αυτή την δύναμη την δική σας και από κοινού θα επιτευχθούν οι στόχοι, θα γίνουν αγώνες , θα υπάρξει ένα ισχυρό σωματείο .
Ο σύλλογός μας θα πρέπει να βελτιώσει και να αλλάξει κατευθύνσεις για το καλό όλων .
Το 2016 έρχεται με μεγαλύτερους και περισσότερους αγώνες.
Ο σύλλογος μας δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα ,θα πρέπει όμως να λειτουργήσει σαν επιχείρηση , θα πρέπει να γίνει ένα εμπορικό προϊόν ανταγωνιστικό , θα πρέπει να προωθεί , θα πρέπει να διαφημίζει , θα πρέπει να πουλά .
Για όλα αυτά θα πρέπει να διοικείται δυναμικά και ανταγωνιστικά .
Η απόφαση είναι δική σας.

Λόγω τραυματισμού μου που θα απαιτήσει μακρόχρονη θεραπεία , δεν έχω το χρόνο και δεν θέτω υποψηφιότητα για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο . Εύχομαι στο νέο συμβούλιο δύναμη για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις.  
Ευχαριστώ πολύ !!!

ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ .Π.ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

Τα Οικόσημα των Ελλήνων Ευγενών

Οικόσημα Ελλήνων Ευγενών - Η Τέχνη της Εραλδικής στην Ελλάδα.
---      Γράφτηκε από Κεφαλάς Αλέξανδρος     

Υπήρξαν ευγενείς στην Ελλάδα; Αριστοκρατικές οικογένειες με οικόσημα, φέουδα και γενεαλογία που φτάνει στα βάθη του χρόνου; Μα φυσικά! Δεν κατάγονται όλοι οι Έλληνες από ταπεινούς χωρικούς, καλοκάγαθους νησιώτες και πλούσιους, στην καλύτερη περίπτωση, μεγαλοαστούς. Το ελληνικό αρχοντολόι υπήρχε για αιώνες (από το Βυζάντιο ήδη), ακόμα και στα τετρακόσια χρόνια του οθωμανικού ζυγού, και εξαλείφθηκε μετά την επανάσταση του 1821 και τη δημιουργία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. (Αριστερή φωτογραφία: Οίκος Γαβαλά)

Εκείνη την περίοδο ο θεσμός της φεουδαρχίας καταργήθηκε και πλέον, σύμφωνα με το άρθρο 3§3 του ελληνικού συντάγματος: " Είς πολίτας Έλληνας τίτλοι ευγενείας ή διακρίσεως ούτε απονέμονται ,ούτε αναγνωρίζονται ". Μπορεί η λήθη του χρόνου και μια κακώς εννοούμενη εθνικιστική προσέγγιση της ιστορίας μας, που απορρίπτει συλλήβδην τις δυτικές επιρροές, να κυριαρχούν σήμερα στην αντίληψη του Νεοέλληνα, παρόλα αυτά αρκετοί φέρουν επίθετα που μαρτυρούν τη γαλαζοαίματη καταγωγή τους και δηλώνουν τον αριστοκρατικό οίκο από τον οποίο προέρχονται.

Οι γνήσιες ελληνικές οικογένειες με οικόσημα ανήκουν συνήθως σε παλαιοβυζαντινούς αρχοντικούς οίκους (πχ. Κομνηνοί, Παλαιολόγοι, Κεφαλάδες, Χρυσολοράδες, Αγαλλιανοί κοκ). Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ή Λατινοκρατίας (1204-1566), όπου η Ελλάδα ήταν χωρισμένη σε πριγκιπάτα, δουκάτα και βαρονίες πολλοί Έλληνες φεουδάρχες διατήρησαν τη γη, τους δουλοπάροικους και τους τίτλους τους και αναγορεύθηκαν από τους Φράγκους κατακτητές σε ιππότες.

Το ίδιο συνέβη και κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας στην Κρήτη και στα νησιά του Ιονίου, όπου μάλιστα υπήρχαν και τα λεγόμενα «Libro D' Oro», κατάλογοι κατά τα ενετικά πρότυπα δηλαδή των αριστοκρατικών οικογενειών. Μαζί με τους ντόπιους Έλληνες φεουδάρχες, βλέπουμε συχνά ιταλικές αρχοντικές οικογένειες, φραγκολεβαντίνους όπως τους ονομάζει ο λαός μας, (πχ. Αλιμπράντης, Ζηνόβιο, Καρούζο, Δελλαπόρτα, κοκ) εγκατεστημένες στα νησιά αυτά, όπως και πλούσιες οικογένειες που ανέβηκαν στις αριστοκρατικές τάξεις λόγω των χρηματικών κυρίως υπηρεσιών που προσέφεραν στους κατακτητές και στο δημόσιο ταμείο. Έτσι, το 1542 δημιουργήθηκε η Χρυσή Βίβλος της Ζακύνθου και το 1593 η νέα Χρυσή Βίβλος της Κεφαλονιάς και της Κέρκυρας.

Το 1797, με το τέλος της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα, οι κατάλογοι αυτοί κάηκαν από τους Γάλλους στρατιώτες του Ναπολέοντα. Την ανασύσταση τους προσπάθησε να κάνει ο Ευγένιος Ραγκαβής με τη συγγραφή του έργου του «Η Χρυσή Βίβλος των Ιονίων Νήσων». Παρόλα αυτά τα ανάγλυφα οικόσημα στις οικίες, τις εκκλησίες και τους τάφους των εν λόγω οικογενειών, όπως και οι τίτλοι(πχ. Κόντε Ρώμας, Βαρώνος Σινάς κλπ) διατηρήθηκαν μέχρι και τις αρχές του εικοστού αι. Στις αριστοκρατικές αυτές οικογένειες, πρέπει να σημειώσουμε, δεν ανήκουν όλα τα επίθετα φραγκολεβαντίνικης προέλευσης, καθώς κάποια είναι δηλωτικά συνήθως τόπου καταγωγής, τα λεγόμενα πατριδωνύμια (πχ. Πρίντεζης, αυτός που προέρχεται από το Printezi της Ιταλίας) ή επαγγέλματος-ιδιότητας (π.χ. Αλιφιέρης ή Αλιφέρης ή Αλφέρης που σημαίνει σημαιοφόρος). Επίσης με την έλευση του Όθωνα ήρθαν αρκετοί Βαυαροί ευγενείς στην Ελλάδα, όπως και πλήθος Γερμανών στρατιωτών, που δε μπορούμε όμως να τους κατατάξουμε στην παλαιά ελληνική αριστοκρατία.


Η επιστήμη της οικοσημολογίας, δηλαδή η συλλογή, καταγραφή, μελέτη και ανάλυση των εμβλημάτων που αποτελούν τους θυρεούς-οικόσημα, όχι μόνο των αριστοκρατικών οικογενειών αλλά και των εθνικών και εκκλησιαστικών ταγμάτων, ονομάζεται εραλδική. Στην Ελλάδα με την επιστήμη αυτή ασχολείται η Εραλδική & Γενεαλογική Εταιρεία Ελλάδος (ΕΓΕΕ). Στα αρχεία της και στα επιστημονικά δελτία που κατά καιρούς εκδίδει μπορεί κανείς να βρει σημαντικές ιστορικές πληροφορίες για τους ευγενείς της Ελλάδας. Η εταιρεία επίσης έχει πραγματοποιήσει τέσσερα σημαντικά επιστημονικά συνέδρια.

Τα οικόσημα συνήθως φέρουν σύμβολα και χρώματα που χαρακτηρίζουν την ιστορία και τα επιτεύγματα του εκάστοτε οίκου. Μπορεί να είναι απλά, σε αυτά ανήκουν τα ομιλούντα ή φανερά οικόσημα (πχ. Οίκος Κλαδά, φέρει ένα κλαδί, Οίκος Κεφαλά, δείχνει μια κεφαλή ανδρός, Οίκος Καλογερά, αναπαριστά έναν καλόγερο, ο Οίκος Σολωμού, το ψάρι σολωμός κοκ) ή πιο πολύπλοκα. Τα χρώματα επίσης είναι σημαντικά (πχ. κόκκινο, δηλωτικό αιματοχυσίας και κατά συνέπεια ανδρείας στη μάχη, γαλάζιο, δηλωτικό αγνότητας και ήθους κοκ) όπως και τα στέμματα στο άνω τμήμα που οι εξοχές τους δηλώνουν το βαθμό ευγενείας(πέντε εξοχές βαρώνος, δικέφαλος αετός, βυζαντινός αυτοκράτορας κοκ). Στην Ελλάδα ο μοναδικός εικαστικός καλλιτέχνης που αναλαμβάνει με αρτιότητα και επαγγελματισμό την έρευνα και ανασύσταση οικοσήμων είναι ο Ιωάννης Π. Βλαζάκης.

Ακολουθεί ένας πλήρης κατάλογος των αριστοκρατικών ελληνικών οικογενειών σύμφωνα με τα γνωστά ιστορικά αρχεία και τις πηγές που έχουν διασωθεί:

Α: Αβάσταγος, Αβούρης, Αβρ(α)άμη, Αγαλλιανού, Αγγέλου, Αγέλαστου, Αγκούρου, Αγιαποστολίτης, Αγουστόνης, Ακουίλα, Αλαμάνου, Αληπούτζα, Aλιμπράντης, Αλισάφη, Αλμπέρτο, Αλταβίλλα, Αλλαγκατέλα, Αλλαμάνου, Αλμπάνα, Αμοιραλή, Αναπλιώτη, Αναστάζη, Ανδρουτσέλη, Ανδρούτσος-Τρομπέττας, Ανεσίνη, Αννίνου, Ανκούσολ, Αντονάτο, Αντρηόλας, Αντρίζης, Αντίοχου, Αντρούτσος, Αντύπας, Αρακλιότης, Αργέντη, Αργυρόπουλος, Αργυρόπουλου, Αργυρού, Αρκούδη, Αρκουλή, Αρλιώτη, Αρταβάνη, Αρχολέου, Α(σ)σάνη, Ασημοπούλου, Ασπρουλιανού, Αυγερικού , Αυλωνίτη.
Β: Βαζαΐος, Βαλαρέτζος, Βάλβης, Βαλιέρ, Βαλλιάρη, Βαλσαμάκη, Βάλσαμος, Βαμβάτη, Βαρβάτη, Βαρβαρήγος, Βαρβιάνης, Βαρδάνης, Βάρδας, Βάρθη, Βαρζός, Βαρούχα, Βασάλλου, Βασιλάτου, Βατατζή, Βέγια, Βελέττης, Βέμπο, Βενάρδος, Βενετάντο, Βενέτος, Βενιέρ/Βενιέρη, Βεντούρας, Βεντουρής, Βεντραμίν, Βερβιτσιώτη, Βεργής, Βερίκιος, Βιδάλε, Βιτζαρά, Βιτούρης, Β(ου)ιτσαρά, Βλάσση, Βλασόπουλος-Βλασσόπουλου, Βλαστός/Βλαστού, Βολεντιέρας, Βονδιλάγκη, Βορήσης, Βουγλέσση, Βούλγαρης, Βούλτσος, Βούρου, Βραχλιώτη, Βροχίνη.
Γ: Γαβαλα, Γαήτας , Γαλάτη, Γαλέτος, Γαλιάτζας, Γάμπαρας, Γαμπριέλ, Γαρδέλης, Γαρζώνης, Γερακάρης, Γεράκη, Γερομεριάτη, Γεροπετρή, Γεωργάνος, Γιαλέλου, Γιαλινά, Γιαννόπουλος, Γιαργυρόπουλος, Γιράρδη, Γκαγκάδη, Γκαλιέλλο, Γκαζολίν, Γκαφίν, Γκεντιλίνη, Γκίκα, Γκίζης Γ(κ)λιοπούλου, Γκράντος, Γκοζαντίνων, Γκύλη, Γουσίδου, Γουλιανού, Γραμματικόπουλου, Γρατενίγος, Γκριμάνης, Γονέμη, Γράψα, Γριμάλδη(ι), Γρίτη, Γρυπάρης.
Δ: Δαβερώνα, Δάλλε, Δαμαλά, Δαμουλάτη, Δαμουλή, Δαμύλλου, Δάνδολος - Δανδόλου, Δαράτζου, Δαρίβας, Δαρέζης, Δαρμένου, Δελαζάρης, Δελλαγραμμάτη, Δελλαδέτσιμα, Δελλαπόρτα, Δελλα Ρόκκα, Δελέντα, Δενάζης, Δελιγότη, Δερώσσης, Δεσύλλας - Σιγούρος, Δετζώρτη, Διγότη, Δικόπουλος, Διπλοβατάτζη, Δόνδη, Δονάτος, Δομενεγίτης, Δοξαρά, Δούκα, Δουσμάνη, Δραγουμάνου, Δραμιτινού, Δώρια.
Ε: Επάρχου, Εβρετόπουλου.
Ζ: Ζαγκαρόλ, Ζάκκου Ζαμπέλης, Ζαχαριά, Ζερβού, Ζίφου, Ζουλάτη, Ζυγομαλά, Ζωγράφος, Ζωΐτσης, Ζωναράς.
Η: -
Θ: Θεοτόκη, Θερειανός.
Ι: Ιατρού, Ιγγλέση, Ιουστινιάνη, Ισιγόνης.
Κ: Καβαλάρη, Καβάλλης, Καβάσιλα, Καζανόβα, Κακαβέλλα, Κακοψόφη, Κακούρης, Καλανδρηνός, Καλάργας, Καλβοκορέση, Κάλβος, Καλέκας, Καλέτζης, Καλλέργης, Καλλιμάχη, Καλογερά, Καλοθέτη, Καλόφωνος, Καλουτά, Καλούτσικο, Καμάλη, Καμύλος, Καμινάρης, Κανάλ, Κανάλε, Καναλιώτη, Κανδήλας, Καντακουζηνού, Καντούνης, Καοτόρτα, Καούτζης, Καπαδόχα, Κάπαρη, Καπέλλος-Καπέλλου, Καπνίσης, Καποδίστρια, Καραβέλα, Καραβία, Καράλη, Καραντινός-Καραντινού, Καρατζά, Καρβελάς, Καριώτη, Κάρμπουρη, Καρούσου Καρρέρ, Καρτάνου, Κάρτσερη, Καρύδη, Καρυοφύλλη, Καστέλλη, Κάστρι, Κατελάνος, Κατήφορος, Κατσαϊτη, Καψάς, Καψοκέφαλος, Κεφαλά-Κεφαλάς, Κεφαλληνός/Μαλατέστας, Κερκυραίου, Κερκόφιλου, Κιγάλα, Κλαδά, Κλάδης, Κοκκίνη- Κοκκίνης, Κόκκος, Κόλας, Κολίβα, Κολλήτα, Κομνηνός-Κομνηνού, Κομούτος, Κομποθέρκα, Κονδοκάλη, Κονδύλη, Κόνταρης, Κονταράτος, Κονταρίνης, Κοντονής, Κοντοσταύλου, Κοντούτζης, Κονσόλα, Κόντη, Κόππο, Κοραής, Κορνάρος, Κορνέρ/Κορρέρ, Κορέση, Κορονέλλου, Κουαρτάνου-Καρτιάνου-Καρτάνου, Κουβαρά, Κουερίνης, Κουιρίνη, Κουκουλομάτης, Κουμπή, Κουλούρη, Κουρκουμέλλη, Κουρούμαλλος, Κούρσαρη, Κούρτζολάς, Κούτζης, Κουτούβαλης, Κρίσπη-Κρίσπο, Κροκίδα, Κυβετός, Κυρίαρχου, Κυπριανός-Κυπριανού.
Λ: Λάβαρο, Λαμπέτης, Λάνδου, Λάντζα, Λατούρο, Λάσκαρη, Λεκατσάς, Λεντεσούρη, Λεονταράρχη, Λεοντάρη, Λευκαδίτης, Λευκοκοίλου, Λεπενιώτη, Λιβάνης, Λίβιος, Λιβρίνα, Λισγάρα, Λοβέρδου, Λογοθέτης, Λο(ν)γκοβίτη, Λοκατέλλης, Λορενταν(ο) (Λούρδα), Λούζη, Λουκάνη, Λουμπάρδης, Λούντζης, Λουπίνα. Λούρου, Λούβρου, Λύδη.
Μ: Μαγδαληνός, Μαζαράκη, Μακέντο, Μακρής, Μαλατέστα, Μαλιπιέρος, Μαμωνά -Μαμωνάς, Μανδρικάρδης, Μάνεσης, Μανιατάκης, Μάνιος Μανολέτσος, Μάνου, Μανούσος, Μαντιγκούστι, Μαρίνης, Μαξίμου, Μερκάτης, Μαρίνου, Μαρκέτου, Μαρκορά, Μάρμορα, Μαρντίτος, Μάρουλλι, Μαρσέλλος, Μαρτελάος, Μαρτινέγκας, Μασακίτη, Μασάρης, Μάσου, Μάστη, Μάστρακα, Μάτεσης, Μάτζα, Ματσολένη, Μαύρου, Μαυρογένους, Μαυροκέφαλος, Μαυροκορδάτου, Μαυρομμάτη, Μαυρουδή, Μαυρογένη, Μαύρου, Μελισσηνός-Μελισσηνος, Μελισσουργός, Μελκή, Μέμο, Μεταξά, Μέτζο, Μιάνης, Μιδέη, Μικέλης, Μικέλι, Μιλίκης, Μίνιος- Μίνιου , Μινώτος, Μιστόρης, Μιχαλίτζης, Μοάτζος-Μοάτσο-Μουδάτσο-Μουντάτσο, Μοθωναίος, Μολίν, Μομφερράτου, Μονδίνος, Μόντε, Μορέλλης, Μοριωνά, Μοροζίνης, Μόρμορης, Μόρο, Μόστο, Μοστράτου, Μοσχοβίτης, Μόσχου, Μότας, Μοτσανέγα, Μοντζενίγος, Μουδάτζου, Μουλάς, Μουτζάν, Μουρούζη, Μουσελίμη, Μουστοξύδι, Μπαζέου, Μπαζιάνι-Μπαζιάνας, Μπάκου, Μπαρμπαρίγου, Μπάρμπαρο, Μπαρότσης-Μπαρότσι, Μπαρότσι, Μπασάν, Μπάφος- Μπάφου, Μπελάντα, Μπελόνια, Μπενεβίτη, Μπιζάς-Μπιζάνο, Μπλέσσα, Μπολάνης, Μπολντού, Μπόνο, Μποντιμιέρ, Μποριέζης, Μπόρσας Μπουζιάνης, Μπραγκαντίν, Μπουά.
Ν: Ναδάλ, Ναυπλιώτη, Νεγρεπόντη, Νέγρης, Νεόφυτου, Νεράτζης, Νερούλης-Νερουλού, Νικόπουλος, Νομικός, Νούτσιο, Ντα Κορώνια, Ντακουζάν, Νταμουσός, Ντάντολος, Ντε Λαστικ, Ντιέντο, Ντονάτος.
Ξ: Ξανθόπουλος.
Ο: Ογκλέζος, Οναβάλ, Οφιομάχου.
Π: Παίδης, Παδοβά, Πάγκαλη, Παλαιολόγος-Παλαιολόγου, Παλατιανού, Παλατσόλη, Παλατσουόλ, Παλλαδάς, Πανά, Παντίν, Πανιάλη, Πανιπέρη, Παντουβέρης, Παπαδάτος-Παπαδάτου, Παπαδοπόλη, Παπαδημητρίουλο, Παραμάνη, Παραστάθη Παρούτας, Πασκαλίγος, Πασπάτη, Παρένιο, Πεκατόρι, Πενδαμόντη, Περδικάρης, Πατέριου Πετρέτη, Πετροκόκκινου, Πήλικα, Πιενέρο. Πιέρη, Πιερτζοβάλη, Πινιατώρου, Πιτσαμάνου , Πλανούδη, Ποκατέρα, Πολίτη, Πολυλά, Πολλάρε, Πόθου, Πραματευτή, Πρασακάκη, Πρατούνα. Προσσαλένδη-Προσσαλέντης, Πούμπλια.
Ρ: Ραγγαβή, Ράλλη, Ραμαντάση, Ραμνίτου, Ραρτούρου, Ρεγγίνη-Ρεγγίνα, Ρέγκουλο. Ρεκανέζη, Ρέντη, Ρεσελέττη, Ρίζου, Ρίκκη, Ριμαντορο, Ρισικάρη, Ροδοκανάκη, Ροδοκέφαλου, Ροδοστάμου, Ροδίτη, Ρομανού, Ροσολύμου, Ρούσος, Ροίδη, Ρωμιού, Ρωσσέτη.
Σ: Σα(γ)κρέντο, Σαλβάγη, Σανούδος, Σαραντάρης, Σαραντηνού, Σαρρή, Σαχλίκη, Σγούτα, Σδρίν, Σεβαστόπουλου, Σεκιάρη, Σεριοποτάνου, Σιγάλα, Σιφάνδου, Σκαναβή, Σκαραμαγκά, Σκιάβων, Σκιαδά, Σκιριώτη, Σκορδίλη, Σκούρα, Σκούταρη, Σκυλίτση, Σολ(ω)ομού, Σομμαρίπα, Σορδίνα, Σουβλάκη, Σούτζου, Σοφιανός-Σοφιανού, Σπαδάς, Σπαδουλίνου, Σπανόπουλου, Σπαταφόρα, Σπεκιέρη, Σπέκου, Σπινέλλη, Σπρίτζη, Σπίρη, Σπ(ι)υρίδου, Σταμίτσα, Στατιέρι, Στέλλα, Στεφανόπουλος-Στεφανόπουλου, Στιάρχου, Στρατηγού, Συβάτη, Συνοδινού, Σφενδόνη, Σχινά.
Τ: Τζουλάτη, Τουρλίνι. Τριαντάφυλλου, Τριβόλη, Τριούλ(λ)ι, Τροίλου, Τρυφερού, Τσερούλη, Τσιγώνια, Τσιμάρα, Τσιτσίνια, Τυπάλδου.
Υ: Υψηλάντη.
Φ: Φόρτσα, Φ(ω)όσκολος, Φέστα, Φίντεου, Φίλιου, Φλώρος-Φλώρου, Φορσίγου, Φόρτιου, Φραγγίδου, Φραγκιάδη, Φραγκοπούλου, Φρά(ν)γκου, Φραντζή, Φωκά.
Χ: Χαρβούρη, Χαντζέρη, Χαντζηκομνηνού, Χέλμη, Χοϊδά, Χρυσοβελόνη, Χρυσολωράς, Χρυσοσκουλέου, Χωραφά.
Ψ:-
Ω:-

Αντιπρόεδρος στην ΕΠΟ ο Βαγγέλης Μαζαράκης

Στην πρώτη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΠΟ μετά την εκλογή στον προεδρικό θώκο του Γιώργου Γκιρτζίκη, ανασυγκροτήθηκε το προεδρείο της ομοσπονδίας. 

Καθήκοντα αναπληρωτή προέδρου αναλαμβάνει ο Ευάγγελος Τοπολιάτης, ενώ τις τρεις θέσεις αντιπροέδρων καταλαμβάνουν οι Γεώργιος Μποροβήλος, πρόεδρος της ΕΠΣΚΙ Ευάγγελος Μαζαράκης και Παναγιώτης Δημητρίου. 

Ταμίας του Δ.Σ. θα είναι ο Χρήστος Καραβασίλης, με αναπληρωτή τον Κωνσταντίνο Γκίτσιο, ενώ στη «νευραλγική» θέση του προέδρου της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας επιστρέφει ο Γιώργος Καραμελίδης, ο οποίος είχε παραιτηθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο και είχε αντικατασταθεί από τον νυν πρόεδρο της ΕΠΟ.

Στην πρώτη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΠΟ μετά την εκλογή στον προεδρικό θώκο του Γιώργου Γκιρτζίκη, ανασυγκροτήθηκε το προεδρείο της ομοσπονδίας. 

Καθήκοντα αναπληρωτή προέδρου αναλαμβάνει ο Ευάγγελος Τοπολιάτης, ενώ τις τρεις θέσεις αντιπροέδρων καταλαμβάνουν οι Γεώργιος Μποροβήλος, πρόεδρος της ΕΠΣΚΙ Ευάγγελος Μαζαράκης και Παναγιώτης Δημητρίου. 

Ταμίας του Δ.Σ. θα είναι ο Χρήστος Καραβασίλης, με αναπληρωτή τον Κωνσταντίνο Γκίτσιο, ενώ στη «νευραλγική» θέση του προέδρου της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας επιστρέφει ο Γιώργος Καραμελίδης, ο οποίος είχε παραιτηθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο και είχε αντικατασταθεί από τον νυν πρόεδρο της ΕΠΟ.