Πηγή: ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΑ ΣΥΜΜΙΚΤΑ ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ( ΗΛΙΑ Α. ΤΣΙΤΣΕΛΗ)

.......Ποία η παλαιά πατρίς τών Μαζαρακών δεν είνε εύκολον νά όρίσωμεν, υπάρχει όμως χωρίον έν Πελοποννησω και άλλο έν 'Αλβανία Mazzara έξ ου Ισως κατάγονται, αλβανούς δέ λέγει αυτούς ό Σάθας 20. Μαζαράκαι αναφέρονται τω 1401 έν Ήπείρω ώς εχθροί τών Παργίων ών διηρπασαν τά κτήματα, δι' ο και η άπόδοσις τούτων τοις πρώην κυρίοις άνεγράφη ώς μία τών συμφωνιών, αΐτινες έγένοντο μεταξύ της έκ Παργίων πρεσβείας και τοϋ ένετοΰ βαύλου Κερκύρας Άζαρίνου Καραβέλου, όταν ή Πάργα ήτήσατο διά τόν φόβον τών Τούρκων την προστασίαν της Ένετίας21. Καί υπό βυζαντινών όμως παλαιότερον μνημονεύεται πατριά Μαζαρακαίων, ους ό Λαμπρίδης παραδέχεται ως την αυτήν φυλήν μετά των έν Ήπειρω Μεσσαριτών, κληθεντων ούτως εκ της φραγγικην έχουσας καταγωγήν Μεοσαρίας ήτις καί Messara, Massara και Mazzara έκαλεΐτο22. Καί έν Κύθνω έτι αναφέρεται αλβανική οικογένεια Μάζαράκη23. Περί δέ τών έν Κεφαλληνία έξηκριβώσαμεν, ότι πρώτος ένταΰθα έγκαταστάς ήτο ό Σταμάτιος, καταλιπών τα έν τη πατρίδι του Ναυπλίω κτήματα, καί έλθών εις Κεφαλληνίαν ως ιππότης καί διοικητής Στρατιάς (Stradea), λαβών δε παράτας Ένετικης Κυβερνήσεως τιμάρια έν τη νήσω, κατεχόμενα προτερον ύπό της οικογενείας Βαρκετίνη, δι ας προσήνεγκεν ίκανάς βεβαίως καί αξίας άμοιβής έκδουλεύσεις, άφοϋ preclari meriti λέγεται εν τινι εγγράφω24, ή κατοχή όμως τών κτημάτων άτινα δεν αναφέρεται ποΰ εκειντο έγένετο βραδύτερον, διότι ει καί διετάσσοντο διά δουκικών τών ετών 1553 καί 1556 οι προνοηταί της νήσου, να περιβάλλων τόν τιμαριοϋχον από τοϋ 1541 όντα τοιούτον καί διά της τυπικές περιβολές (investitura), δεν κατωρθοϋτο τοΰτο ένεκα προικώων άξιώσεων τρίτων έπί τών κτημάτων, μόλις δέ τό 1635 δι'αποφάσεως τοϋ ΐνκουϊζίτορος Fr. Bassadona, έγένοντο κύριοι καί κάτοχοι οί τότε απόγονοι τοϋ αρχαίου δικαιούχου, Γεώργιος καί 'Απόστολος. Δεν γνωρίζομεν άλλους νεωτέρους εϊμη τόν Ιωάννην άρχηγόν στρατιωτών τό 1564 έλθόντα τό 1544 25. Άγνωστων ποΰ κατώκησαν κατ' αρχάς οί Μαζαράκαι, πιθανώς όμως έν Λειβαθοϊ, όπου τό φερώνυμον χωρίον περί ο ίσως ήσαν τά κτήματα τοϋ τιμαρίου, εκείθεν δε μετέπειτα μετηνάστευσαν εις Σάμην, Δειλινατα καί Ληξούριον. Ή οικογένεια φαίνεται οπωσδήποτε σημαίνουσα κατά τά τέλη της ις’ προς τάς αρχάς τις ιζ' εκατ. διότι τότε αναγράφεται έν τη Χρυσή βίβλω26.